![]() |
ਦੀਪ ਜਗਦੀਪ ਸਿੰਘ |
ਇੰਝ ਓਰਕੁਟੀ ਸੱਥਾਂ ਨਿਵਾਣ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈਆਂ। ਜਦੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਲੱਗਭਗ ਭੋਗ ਹੀ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਸੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਬਲੌਗ ਉਭਾਰ ’ਤੇ ਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿਚ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਬਲੌਗ ਲਿਖਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਮਝ ਆਉਂਦਾ। ਪਰ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿਚ ਇਹ ਕੋਈ ਔਖਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਗੂਗਲ ਤੋਂ ਲੱਭ-ਲੱਭਾ ਕੇ ਇਹ ਕੰਮ ਵੀ ਨੇਪਰੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਹਾਲੇ ਨਵੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਬਲੌਗਿੰਗ ਸਿੱਖ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਫੇਸਬੁੱਕ ਆ ਗਿਆ। ਬਲੌਗ ਵਿਚ ਆਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਛਾਪ ਕੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕ ਲਿਆਉਣਾ ਜਿੱਥੇ ਔਖਾ ਕੰਮ ਸੀ, ਫੇਸਬੁੱਕ ਨੇ ਆਭਾਸੀ ਦੋਸਤਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਵਿਚ ਇਹ ਕੰਮ ਸੌਖਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਸੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਹੋਰਨਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੰਜਾਬੀ ਵੀ ਉਸਾਰੂ ਕੰਮ ਲਈ ਘੱਟ ਅਤੇ ਇਸ਼ਕ-ਮਿਜਾਜ਼ੀ ਲਈ ਵੱਧ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਾਲੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ’ਤੇ ਹਰ ਦੂਜਾ ਬੰਦਾ ਕਵੀ ਹੈ। ਪਿੱਛੇ ਜਿਹੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵੀ ਗਗਨਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਦੇ ਕਹਿਣ ਮੁਤਾਬਿਕ ਇਕ ਫੇਸਬੁੱਕੀ ਬੀਬੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਕਵੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਨੱਥੀ ਕਰਕੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਾਹਿਤਕ ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿਚ ਧੂੜਾਂ ਪੁੱਟਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ। ਖ਼ੈਰ, ਸਾਹਿਤਕ ਕਿਰਤਾਂ ਦੀ ਚੋਰੀ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਮਸਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸੋਸ਼ਲ ਨੈੱਟਵਰਕ ਸਾਈਟਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀਆਂ।
ਅਸਲੀ ਮਸਲਾ ਤਾਂ ਫੇਸਬੁੱਕੀ ਲੇਖਕਾਂ (ਇੱਥੇ ਮੁੱਖ ਭਾਵ ਕਵੀਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਹੈ) ਦੇ ਕੱਚ ਅਤੇ ਸੱਚ ਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਘੋਖ ਕਰਕੇ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਣਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਉੱਚ ਪਾਏ ਦੇ ਕਵੀ ਕਿਹੜੇ ਹਨ ਤਾਂ ‘ਬੀਬੀਆਂ’ ਦਾ ਪੱਲੜਾ ਹੀ ਭਾਰੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਨਾ ਸਮਝ ਲੈਣਾ ਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਬੀਬੀਆਂ ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜਾਂ ਲਿਖਤਾਂ ਲਿਖ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਅਸਲ ਵਿਚ ਇਹ ਸਾਡੇ ਕਥਿਤ ਮਰਦ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਮਾਜ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ, ਜੋ ਬੀਬੀਆਂ (ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ-ਚਿੜੀਆਂ) ਨੂੰ ਰਿਝਾਉਣ ਲਈ ਸੌ ਹੀਲੇ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੀਆਂ ਪੋਚੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਾਰਾਂ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਹਾਲ ਇਹ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਬੀਬੀ ਭਾਵੇ ਕੋਈ ਟੁੱਟੀ ਜਿਹੀ ਤੁਕਬੰਦੀ ਲਿਖ ਦੇਵੇ, ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਵਿਦਵਾਨ ਜੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਲਈ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਲਾਈਕਾਂ ਅਤੇ ਕਮੈਂਟਾਂ ਦਾ ਝੱਖੜ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਈ ਕਾਢੀ ਅਲੋਚਕਾਂ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ’ਤੇ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ, ਜੋ ਮੂੰਹ ਕੌੜਾ-ਮਿੱਠਾਂ ਕਰਵਾ ਕੇ ਵੀ ਸਾਹਿਤਕ ਮਿੱਤਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਭੇਂਟ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਲਿਖਣ ਦੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਦੂਰ ਕਿਤਾਬ ਗੌਲਣ ਤੱਕ ਦਾ ਹੀਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲੋਂ ਬੀਬੀਆਂ ਦੀਆਂ ਪਲਸਤਰ ਲੱਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਚਾਰ-ਚਾਰ ਸਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਦੋ-ਦੋ ਸਫ਼ਿਆਂ ਦੇ ਅਲੋਚਨਾਤਮਕ ਲੇਖ ਕਮੈਂਟਸ ਵਿਚ ਮੈਂ ਆਪ ਦੇਖੇ-ਪੜ੍ਹੇ ਹਨ। ਜੇ ਕੋਈ ਕਮੈਂਟ ਪੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਜਾਂ ਇਨਬਾਕਸ ਕਰਕੇ ਪੁੱਛ ਲਵੇ ਭਾਈ ਸਾਹਬ ਮੇਰੀ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਕੀ ਬਣਿਆ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਜਵਾਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਯਾਰ ਰੋਜ਼ ਐਨੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਸਮਝ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਕਿਹੜੀ ਪੜ੍ਹੀਏ, ਕਿਹੜੀ ਛੱਡੀਏ ਅਤੇ ਕਿਸ ਬਾਰੇ ਲਿਖੀਏ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਹਿ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬੀਬੀ ਵੱਲੋਂ ਪਾਈ ਤਾਜ਼ਾ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਸਮੀਖਿਆ ਲਿਖਣ ਵਿਚ ਰੁੱਝ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਬੀਬੀਆਂ ਵੀ ਫੇਸਬੁੱਕ ’ਤੇ ਪੱਬਾਂ ਭਾਰ ਹੋਈਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦਾ ਗਿੱਧਾ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੀ ਥੱਕਦੀਆਂ। ਜਿਹੜੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿਚ ਇਕ ਦੋ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵੀ ਦੋ ਸਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾ ਕੇ ਪਾਉਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਚਾਰ ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਹਰ ਘੰਟੇ ਇਕ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਰਨ ਵੀ ਕੀ ਸਮੀਖਿਆਤਮਕ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਚਾਰੇ ਉਦਾਸ ਜੁ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਕਿਤੇ ਘੰਟੇ ਕੁ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕਵਿਤਾ ਬੀਬੀ ਦੀ ਫੇਸਬੁੱਕ ਕੰਧ ’ਤੇ ਨਾ ਛਪੇ ਤਾਂ ਉਹ ਇਨਬਾਕਸ ਕਰਕੇ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕੀ ਗੱਲ ਜੀ ਅੱਜ ਤਬੀਅਤ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ? ਚਾਰ-ਛੇ ਦਿਨ ਤਰੀਫ਼ਾਂ ਦੀ ਖੱਟੀ-ਮਿੱਠੀ ਚਟਣੀ ਵਾਲੇ ਗੋਲਗੱਪੇ ਖੁਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਉਹੀ ਆਲੋਚਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਚੈਟ ਵਿਚ ‘ਆਪਣੇ ਮਤਲਬ ਦੀ’ ਗੱਲ ਕਰ ਬਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਇਹ ਬੀਬੀਆਂ ਰੌਲਾ ਪਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਸਮਝ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦੇ ਗੋਲਗੱਪਿਆਂ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਕਿਹੜੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਫਿਰ ਇਹ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸਟੇਟਸ ਲਿਖ ਕੇ ਭੜਾਸ ਕੱਢਦੀਆਂ ਫਿਰਨਗੀਆਂ। ਮੁੜ ਕੇ ਸਾਡੇ ਵੱਡੇ ਅਲੋਚਕ ਵੀ ਨੰਗੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਤਸਵੀਰਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਟੈਗ ਕਰ-ਕਰ ਕੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਤੱਕ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅੰਤ ਮਸਲਾ ਬਲੌਕ ਕਰਕੇ ਹੀ ਨਿਬੜਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਨਾ ਸਮਝਿਓ ਕਿ ‘ਕੱਲੀਆਂ ਬੀਬੀਆਂ ਅਤੇ ਅਲੋਚਕ ਹੀ ਫੇਸਬੁੱਕ ’ਤੇ ਚੰਨ ਚਾੜ੍ਹਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਵੀਰ ਲੇਖਕ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਬੀਬੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਲਿਖੀ ਹਰ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਜਾਣੇ-ਅਣਜਾਣੇ ਸੈਂਕੜੇ ਆਭਾਸੀ ਯਾਰਾਂ-ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਟੈਗ ਕਰ-ਕਰ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਅਤੇ ਲਾਈਕ ਕਰਨ ਦੇ ਹਾੜੇ ਕੱਢਦੇ ਫਿਰਨਗੇ। ਜੇ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਸਿਆਣਾ ਯਾਰ-ਬੇਲੀ ਸੱਚੀ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਵੈਰੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਨਬਾਕਸ ’ਚ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਸਲਾਹ ਦੇਣੀ ਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਚੈਟ ’ਚ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ, ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕਿਉਂ ਕਰਨੀ ਸੀ। ਮਸਲਾ ਇੱਥੇ ਵੀ ਬਲੌਕ ਨਾਲ ਹੀ ਮੁੱਕਦਾ ਹੈ।
ਅੱਜ ਫੇਸਬੁੱਕ ਵਰਤਣ ਵਾਲਾ ਹਰ ਬੰਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਥੋਕ ਦੇ ਕਵੀਆਂ-ਕਵਿੱਤਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਫੋਟੋਆਂ ਦੇ ਟੈਗ ਤੋਂ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਫੇਸਬੁੱਕੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਅੱਧੀ ਕੁ ਕਰ ਵੀ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਕਹੋਗੇ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਹੋ। ਇਸ ਵਿਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਬੱਸ ਇਹੀ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੇਖਕਾਂ ਅਤੇ ਅਲੋਚਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਛਪ ਕੇ ਆਉਣਗੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਕਿੰਨਾਂ ਭਲਾ ਹੋਵੇਗਾ? ਕਿੰਨੇ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨਾਲ ਜੁੜਣਗੇ? ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੋਂ ਕਿੰਨੇ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣਗੇ? ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਲੇਖਕ ਇਸ ਭੀੜ ਵਿਚੋਂ ਕਿਵੇਂ ਲੱਭੇ ਜਾਣਗੇ?
ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸਵਾਲ ਸਨ। ਮੈਂ ਪੁੱਛ ਲਏ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਸੁੱਝੇ ਤਾਂ ਹੇਠਾਂ ਕਮੈਂਟ ਵਿਚ ਲਿਖ ਦੇਣਾ।
ਹਾਂ ਜੀ ਫੇਸ ਬੁੱਕ ਤੇ ਹੜ ਆ ਗਿਆ ਹੈ..ਲੇਖਕਾਂ ਦਾ..ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਵੀਆਂ ਅਤੇ ਕਵਿੱਤਰੀਆਂ ਦਾ.....
ReplyDeleteFace book de kavia atte kaviteria' atte unna dia rachnava' da changa vishleshan.
ReplyDeleteਹਰ ਕਾਢ, ਪਲੈਟਫਾਰਮ, ਸਾਧਨ ਦੀ ਵਰਤੋ ਤੇ ਦੁਰਵਰਤੋ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਆਈ ਹੈ.... ਤੇ ਆਉਂਦੀ ਰਹੇਗੀ...!!
ReplyDeleteਓਹ ਗੱਲ ਵੱਖਰੀ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਚ ਮਾਹਿਰ ਨੇ, ਅਤੇ ਉਸ ਸਾਧਨ ਦੀ ਧੂਸ ਤੱਕ ਕੱਢ ਦਿੰਦੇ ਨੇ..!!
ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਨੂੰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਹੈ... ਧੜ੍ਹੇਬਾਜ਼ੀ, ਆਪਸੀ ਹੋੜ੍ਹ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ ਹੈ... ਓਥੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਚਾਹਵਾਨ ਨਵੇਂ ਲੇਖਕਾਂ ਨੇ ਪੁਰਾਣਿਆਂ ਨਾਲ ਲਿੰਕ ਬਣਾਕੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਿੱਖਿਆ ਵੀ ਹੈ.. ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੋਰ ਸਿਖਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ.....
ਇਸ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪਹਿਲੂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਓਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਹੈ... ਤੇ ਲਿਆਉਣਾ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ...!! ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਤਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਉੱਗ ਰਿਹੈ ਉਸਨ ਸਾਰੀ ਫਸਲ ਨੂੰ ਹੀ ਖਰਾਬ ਕਹਿ ਦੇਈਏ...!! ਇਥੇ ਬਹੁਤੇ ਨਦੀਨ ਨੇ, ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਾਰੀ ਫਸਲ ਹੀ ਤਬਾਹ ਹੋ ਗਈ ਹੈ...!! ਇਥੇ ਕਈ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸਿੱਟੇ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਨੇ....!!
ਵਧੀਆ ਲੇਖ ਹੈ ਤੁਹਾਡਾ !
ReplyDeleteਹਾਲਾਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦ ਇੰਨਾ ਫੇਸ੍ਬੁੱਕੀ ਕਵੀਆਂ ਦੀ ਭੀੜ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ..ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਲੇਖ ਨੇ ਬਹੁਤ ਝੰਜੋੜਿਆ ਹੈ...ਸੋਚ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵੀ ਮਿਲੀ ਹੈ...ਕਮਾਲ ਹੈ ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੇ ਪਰਦੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਵੀ ਇੱਕ ਫੇਸਬੁੱਕ ਸਮਾਂਤਰ ਚੱਲਦੀ ਹੈ...ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜਾ ਪਤਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਇਹ ਗੱਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ ਹੈ...ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਟਿਪਣੀਆਂ , ਉਦਾਹਰਣਾ ਤੇ ਇਨਪੁਟ ਸਭ ਸਚ੍ਚ ਹੈ...ਇਹ ਫੇਸਬੁੱਕ ਕਾਵ-ਸਮੰਦਰ ਇਵੇਂ ਹੀ ਵਿਚਰ ਰਿਹਾ...ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ..ਕਵਿਤ੍ਰੀਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਕਮਾਲ ਕੀਤਾ ਪਿਆ ਹੈ...ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਸਬਕ ਲੈ ਕੇ ਤੁਹਾਡਾ ਧਨਵਾਦ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀ ਸੇਧ ਦੇਣ ਲਈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਹਾਂ...ਜਿਸ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਤੇ ਇੱਕ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ੨੦੦-੪੦੦ ਲਿਖੇ ਤੇ ਕਮੇੰਟ੍ਸ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਉਥੇ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਰਚਨਾ ੧੫-੨੦ ਲਾਇਕ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਦਮ ਤੋੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ...ਸ਼ੁਕਰੀਆ
ReplyDeleteਆਪਾਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸੂਝਵਾਨ ਲੇਖਕਾਂ / ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ ਸਿਖਣ ਲਈ ਹੀ ਫੇਸਬੁੱਕ 'ਤੇ ਆਈਦਾ ਹੈ | ਮਾੜੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਝਰੀਟਾਂ ਮਾਰਨ ਦਾ ਗੁਨਾਹ ਵੀ ਕਰ ਲਈਦਾ |
ReplyDeleteਵਾਹ ਜੀ ਵਾਹ ! ਸੁਆਰਨੇ-ਬੁਹਾਰਨੇ ਵਾ਼ਲੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਨੇ ਤੇ ਗੰਦ ਪਾਉਣ ਵਾਲ਼ੇ ਬਹੁਤੇ !! ਇਸ ਜਮਹੂਰੀ ਢਾਂਚੇ ਵਿਚ ਜਿੱਤ ਬਹੁਮੱਤ ਦੀ ਹੀ ਹੋਣੀ ਹੈ। ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ। ਜਦ ਤਕ ਇਕ ਵੱਡੇ ਸਾਇਰ ਦੇ ਇਸ ਸ਼ਿਅਰ ਦੀ ਜੁਗਾਲੀ ਕਰੋ:
ReplyDelete"ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਦਿਲ ਡੁੱਬਣ ਸਮੇਂ, ਇਕ ਸਮੁੰਦਰ ਚਾਹੀਦਾ ਰੰਗਣ ਲਈ।" ਜੇ ਕੁੱਝ ਸਮਝ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਦੱਸ ਦੇਣਾ...।
ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੇਖ। ਬਹੁਤੇ ਮਿੱਤਰ ਵੀ ਆਪਣੀ (ਸਿੱਧ-ਪੁੱਠ) ਨੂੰ ਲਾਇਕ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਹੀ ਮਿੱਤਰ ਬਿਨੰਤੀਆਂ ਭੇਜਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਹਾਂ ਜੀ ਕਹਿ ਦਿਉ, ਬੱਸ! ਫਿਰ ਤੁਹਾਡੀ ਕੰਧ ਤੇ....। ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਲਿਖਿਆ ਭੇਜਿਆ (ਭਾਵੇਂ ਸਮਾਜਕ ਤੌਰ'ਤੇ ਕਿਨ੍ਹਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕਿਉਂ ਨ ਹੋਵੇ) ਕਿਧਰੇ ਢੇਰ 'ਚ ਮਲੀਆ ਮੇਟ ਹੋਇਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਭਦਾ ਤੇ ਸੋਨੇ 'ਤੇ ਸੁਹਾਗਾ ਇਹ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਖਾਉਤੀ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਵਿਚਾਰਾਂ 'ਤੇ ਲਿਖਣ ਲਈ (ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ) ਫਿੱਟੇ ਮੂੰਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਭਦਾ। ਫਿਰ ਪੰਜਾਬੀ ਵੀ ਨਾਂ ਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ -ਸ਼ਬਦ....... ਪੰਜਾਬੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਭੁੱਲ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਬੂਤ ਸਣੇ ਪੁਰਾਣੀ ਸਾਹਿਤਕ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਕੇ ਕੋਈ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰ ਹੀ ਦੇਵੋ, ਤਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜੋ ਜਵਾਬ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਜਿੰਦ-ਜਾਨ ਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਕੁੱਛ ਇੱਕ ਤਾਂ ਇਨ -ਬਕਸ ਤਾਨ੍ਹੇ-ਮਹਿਣੇ ਹੁੰਦੇ, (ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ) ਮੁੜ੍ਹ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕ਼ਲਮ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਰੱਬ ਇਨ੍ਹਾਂ (ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਪ੍ਰੀਤ੍ਮਾਂ/ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀਆਂ) ਤੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ ਬਚਾਵੇ!!
ReplyDeleteMy point is what is wrong ? If someone is trying his / her hands on poetry, writing, stories...whatever. What is wrong in sharing among people here on FB ?
ReplyDeleteDo you want to encourage alcoholism , depression and boredom among people ?
Would you appreciate that OR you should encourage people being thoughtful and creative ???
Kamaal Hai !
Couldn't you find any good subject to write ?