by
ਇਕ
ਬਰਸੋਂ ਜੁਨੂੰ ਸਹਿਰਾ-ਸਹਿਰਾ ਭਟਕਤਾ ਹੈ,
ਘਰ ਮੇਂ ਰਹਿਨਾ ਯੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆ ਜਾਤਾ ਹੈ।
ਪਿਆਸ ਔਰ ਧੂਪ ਕੇ ਆਦੀ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਹਮ,
ਜਬ ਦਸ਼ਤ ਕਾ ਖੇਲ ਸਮਝ ਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ।
ਆਦਤ ਥੀ ਤੋ ਪੁਕਾਰ ਲਿਆ ਤੁਮ ਕੋ ਵਰਨਾ,
ਇਤਨੇ ਕਰਬ ਮੇਂ ਕੌਨ ਕਿਸੇ ਯਾਦ ਆਤਾ ਹੈ।
ਮੌਤ ਭੀ ਇਕ ਹਲ਼ ਹੈ ਮਸਾਇਲ ਕਾ ਲੇਕਿਨ,
ਦਿਲ ਯੇ ਸਹੂਲਤ ਲੇਤੇ ਹੁਏ ਘਬਰਾਤਾ ਹੈ।
ਇਕ ਤੁਮ ਹੀ ਤੋ ਗਵਾਹ ਹੋ ਮੇਰੇ ਹੋਨੇ ਕੇ,
ਆਇਨਾ ਤੋ ਅਬ ਭੀ ਮੁਝੇ ਝੁਠਲਾਤਾ ਹੈ।
ਉਫ਼ ਯੇ ਸਜ਼ਾ ਤੋ ਕੋਈ ਇਨਸਾਫ਼ ਨਹੀਂ,
ਕੋਈ ਮੁਝੇ ਮੁਜਰਿਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਤਾ ਹੈ।
ਕੈਸੇ ਕੈਸੇ ਗੁਨਾਹ ਕੀਏ ਹੈਂ ਖ਼ਵਾਬੋਂ ਮੇਂ,
ਕਿਆ ਯੇ ਭੀ ਮੇਰੇ ਹੀ ਹਿਸਾਬ ਮੇਂ ਆਤਾ ਹੈ।
ਦੋ
ਇੰਤਹਾ ਤਕ ਬਾਤ ਲੇ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ,
ਅਬ ਉਸੇ ਐਸੇ ਹੀ ਸਮਝਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ।
ਕੁਛ ਹਵਾ ਕੁਛ ਦਿਲ ਧੜਕਨੇ ਕੀ ਸਦਾ,
ਸ਼ੋਰ ਮੇਂ ਕੁਛ ਸੁਨ ਨਹੀਂ ਪਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ।
ਬਿਨ ਕਹੇ ਆਊਂਗਾ ਜਬ ਭੀ ਆਊਂਗਾ,
ਮੁੰਤਜ਼ਿਰ ਨਜ਼ਰੋਂ ਸੇ ਘਬਰਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ।
ਯਾਦ ਆਤੀ ਹੈ ਤਿਰੀ ਸੰਜੀਦਗੀ,
ਔਰ ਫਿਰ ਹੰਸਤਾ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ।
ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਾਨ ਖੋ ਦੇਤਾ ਹੈ ਜ਼ਖ਼ਮ,
ਜਬ ਦਵਾ ਕਰਤਾ ਨਜ਼ਰ ਆਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ।
ਛੁਪ ਰਹਾ ਹੂੰ ਆਇਨੇ ਕੀ ਆਂਖੋਂ ਸੇ,
ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਰੋਜ਼ ਧੁੰਦਲਾਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ।
ਆਜ ਉਸ ਪਰ ਭੀ ਭਟਕਨਾ ਪੜ ਗਯਾ,
ਰੋਜ਼ ਜਿਸ ਘਰ ਸੇ ਆਤਾ ਹੂੰ ਮੈਂ।
ਤਿੰਨ
ਦਿਲੋਂ ਪਰ ਨਕਸ਼ ਹੋਣਾ ਚਾਹਤਾ ਹੂੰ,
ਮੁਕੰਮਿਲ ਮੌਤ ਸੇ ਘਬਰਾਤਾ ਹੂੰ।
ਸਭੀ ਸੇ ਰਾਜ਼ ਕਹੇ ਦੇਤਾ ਹੂੰ ਅਪਨੇ,
ਨਾ ਜਾਨੇ ਕਿਆ ਛੁਪਾਨਾ ਚਾਹਤਾ ਹੂੰ।
ਕੋਈ ਜਜ਼ਬਾ ਨਯਾ ਜਾਗੇ ਤੋ ਕੈਸੇ,
ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਕਾ ਬਹੁਤ ਦੇਖਾ ਹੁਆ ਹੂੰ।
ਮੁਝੇ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਕੇ ਬਾਹਰ ਕਾ ਨਾ ਸਮਝੋ,
ਮੈਂ ਅਪਨਾ ਜਾਮ ਖ਼ਾਲੀ ਕਰ ਚੁਕਾ ਹੂੰ।
ਤਵਜਜ਼ੋ ਕੇ ਲਿਯੇ ਤਰਸਾ ਹੂੰ ਇਤਨਾ,
ਕਿ ਇਕ ਇਲਜ਼ਾਮ ਪੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਰਹਾ ਹੂੰ।
ਮਿਰੀ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਭੀ ਕਬ ਮੇਰੀ ਹੈ 'ਸ਼ਾਕਿਰ',
ਯਹਾਂ ਭੀ ਮੈਂ ਜਗਹ ਹੀ ਘੇਰਤਾ ਹੂੰ।
-ਸ਼ਾਕਿਰ ਕੈਫ਼ੀ
ਲਿੱਪੀ ਅੰਤਰ : ਅਨੁ. ਮਹਿੰਦਰ ਬੇਦੀ, ਜੈਤੋ
Mahinder Bedi
punjabi-poetry
Shakir Kaifi
Translitration
Urdu Ghazal
ਉਰਦੂ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ
ਸ਼ਾਕਿਰ ਕੈਫ਼ੀ
ਮਹਿੰਦਰ ਬੇਦੀ
ਲਿੱਪੀ ਅੰਤਰ
mza aa gaya
ReplyDelete